Freezing Blood_Esta Cousa Vermella

Mientras espera en el congelador una parte de mi "Cousa Vermella" de Octubre, me siento como si estuviera horneándola, de ahí saldrá con unas nuevas formas curiosas (anillos y dentaduras), y veremos a ver qué pasa entonces...

Pues eso, mientras eso ocurre, aprovecho para transcribir Esta Cousa Vermella_poema de Olga Novo.
Fue leido durante la práctica de los collages propuesta al grupo en nuestro primer finde de Aulas Cooperativas, a modo de inspirador, mientras las tijeras cortaban, y la cola hacía de las suyas tb.

Esta Cousa Vermella_Olga Novo

Esta Cousa Vermella: o canto dos grilos é aquí cen mil
                                                               /veces máis potente
có aguillón dun infarto
estelar.

pero ti xa o dis todo.
esta bárbara serpe enroscada no pescozo da inocencia que eu
                                                                                          /fun
esta cousa vermella que se fuga do seu centro e xa non é brasa
isto que ninguén soporta no seu máximo láser non é
                                                                  /ningunha máquina
non é un exército
o seu paso furioso é un paso de espasmo.
pero ti xa o sabes.

xamais é o seu vermello do lacre ou da lacra esta cousa.

este inferno agardado desde o glaciar que me cobre tenrura
ela respira debaixo latexa por veces nunha xijana fiestra
                                                                                 /vermella
que eu recoñezo de inmediato esa luz que me chama esa luz
                                                                                /que libera
comédeme pois animais todas femias

pero ti xa o clamas.

¿é mineral ferra?
¿é arácnido mol?
¿é cristal estoupado nos ollos dos escravos?

todo
meus amores antigos e futuros e inequívocos parias
é tan triste fóra
do círculo roxo

animal da Lanterna
sei quén son seino ben por esta marca vermella
a anémona grande que ninguén feriu nunca.

seino porque unha vez Fun e nada conservo salvo que todo
                                                                                       /salva.

ousada Cousa Vermella que dis canto pensas
carreteralo ó lombo
por mil anos ou máis ata que todo remate.
estrela arrancada que non levas á fronte:
agora lévala ruxindo no centro desa Cousa
Vermella.

e os meus ollos agrándanse nos parques eólicos
poruqe a miña solitaria tanterna ten aspas que xiran e xiran
ata nunca sei ónde.
fágoo todo soa prendida coma nun facho antigo. fágoo todo.

e esta Cousa Vermella persiste en calor e luz aínda non sei
                                                                                 /por cánto
nin ata cándo.
queima todo canto se acecha a menos de dous millóns de
                                                                                  /años luz.

rosetón altísimo
era febril crer indefinidamente na lóxica
na estructura
e na contención.
os seres habían preferir a convulsión á metralla ou á mudez
estaba claro que provocarían o necemento dunha nova
                                                                         /constelación.
pero ti moras nela.

vivir viaxes imaxinarias irlle ata o mesmo miolo da retina
para non veres nada.
eu vin estalar palitroques na preñez dunha femia
pra que deixara de selo
eu vin tetas a trinta mil mans o minuto.

pero ti saloucas despacio e xa non me dis nada.

a min a fe me saen gromos de pereira non cotobelos
e é de tirar do inverno
cara algún outro tempo
a min dígovos que me traian avións a  aterrizar ó ventre
ás pálpebras

deitada.
ás altas horas non son viúva non son esposa non son noiva
son tan só esta Cousa
Vermella.
non é viuva non é espeosa non é noiva
É.

pero nos somos poruqe non podiamos non selo tan só
poruqe tal vez nos queremos.

pero de súpeto o mundo
qué é unha mosca nos ollos dun neno
qué demo é unha mosca roendo nas comisuras dos beizos
                                                                                dun neno.

pero ti saloucas ás présas e xa non me dis nada.

e porque ti xa mo fas eu proclamo esta Cousa Vermella
que se saia de si
pola rúa
nos autobuses vista de pasada
coma na vida
cres que todo precisa unha enorme e alegre desproporción
vermella
esta cousa virá será mente corazón e cona esta Cousa
Vermella
esta Cousa Vermella
esta Cousa.